Boedapest, 2021.01.08.
De golven van regionalisme
Europa kende verschillende fasen van regionale bewegingen voor regionale autonomie of afscheiding in naam van zelfbeschikking. De regionale mobilisatie ligt aan de basis van de ontbinding van multinationale staten (b.v. de Sovjet-Unie of Joegoslavië); de federalisering van andere (b.v. België door de Vlaamse beweging); of het ontstaan van asymmetrisch regionalisme elders (b.v. de vijf regio's met een speciale status in Italië). Als we de bewegingen van de jaren tachtig beschouwen als de eerste golf van regionalisme (zoals b.v. Rudolf Joó in zijn invloedrijke werk "Ethnicity and Regionalism in Western-Europe"), ontstaat een tweede golf na de politieke transities in Midden- en Oost-Europa. Met deze geografische expansie begon zich een "regionalisme met verschillende snelheden" te ontwikkelen. Terwijl gemeenschappen achter het voormalige ijzeren gordijn meestal strijden voor meer erkenning, of meer zelfbestuur via autonomieregelingen, transformeerden andere - hoofdzakelijk Westeuropese bewegingen (b.v. Catalonië, Vlaanderen, Schotland) - zich in de loop der tijd tot onafhankelijkheidsbewegingen.